Op het einde van vorige winter zag ik een mooie sjaal in la maison victor staan. Ik koos dus de juiste (heel erg pluizige) wol (welliswaar van een ander merk want die uit het boekje was wat duur) en begon vol goede moed aan mijn sjaal.
Ik had het moeten weten, zo'n teltekening in een wolsoort waarbij je amper kan zien welke steek je ervoor gebreid hebt, dat moest wel problemen geven.
De eerste 5 cm lukte mij, daarna was er een klein foutje, maar dat besloot ik te verwaarlozen want steken terugnemen in die wol is zo goed als onmogelijk. Na 10 cm was het helaas helemaal om zeep en had ik door dat dit projectje te hoog gegrepen was voor mij: mommy to the rescue dus maar ;-).
Mijn mama vloekte en zweette ook bij het breien van deze sjaal maar hij is perfect geworden. Het grootste probleem dat ze nu heeft is dat mijn zus die ook graag ziet ;-).
Ik zal deze sjaal met veel plezier en zorg dragen deze winter. De sjaal werd zondag in ieder geval heel graag gedragen voor een wandeling op de Schorre in Boom. Ik vond in ieder geval dat mijn mama (en de sjaal) een blogberichtje verdiende na zoveel moeite.
patroon: Dina sjaal lmv
wol: één of ander klein winkeltje waarvan ik de naam vergeet
Voor zij die zich afvragen of ik zelf ook nog aan het breien ben, ik ben aan een trui voor mezelf bezig en hoop die voor Kerst af te krijgen (welk jaar dat weet ik nog niet ;-) ). Mijn mama breit intussen aan een speed tempo verder en heeft (naast de stukken voor zichzelf) al opnieuw bijna een trui klaar voor mij.
Prachtige sjaal !!! En mooie foto's van een knappe madam 😀
BeantwoordenVerwijderenDank je *bloos*
VerwijderenAmai heel mooi! Gelukkig zijn er die mama's om ons te helpen :)
BeantwoordenVerwijderenInderdaad en stiekem sluit ze ook de naden van mijn zelfgebreide truien 😉
Verwijderen