Doorgaan naar hoofdcontent

getolereerd





Marcellekes voor mannen vind ik over t algemeen geen zicht (behalve dan als onderhemd maar dan zie je ze niet). Aangezien de wederhelft hier toch wel akkoord mee gaat (of mijn invloed op de kleerkast is zo groot dat het niet uitmaakt, dat kan ook ;-) ), vond je er geen terug in zijn kleerkast.
Nu hebben we deze zomer toch wel al vaker temperaturen bereikt waarop zoiets weinig bedekkends getolereerd kan worden. Wat in de tuin rondhangen met een boekje of een BBQ, vraagt bij onze tuin om wat bedekking, maar teveel hoeft nu ook weer niet. Ideaal gerief dus. Toen mevrouw Khadetjes het verhaal vertelde over de geboorte van deze bovenstukken voor meneer Khadetjes, kwam ik op het idee om eraan te beginnen.





Ik liet de foto's zien aan Peter en paste nog wat aan waar nodig. Het feit dat de schouders vrij bedekt zijn vond hij wel ok, dat gingen we dus behouden. Mevrouw Khadetjes waarschuwde gelukkig voor veel te diepe armsgaten en boordjes die gemaakt waren om te gaan lubberen. Ik verkleinde dus het armsgat wat en ging zelf aan de slag met meetlint en lat om de boordjes te knippen. En toen ging het mis.... Door de hitte in mijn naaikamertje wou ik wat sneller doorwerken en vergat ik rekening te houden met het feit dat ik niet met heel erg rekbare boordstof aan het werken was. Opnieuw  beginnen dus... en extra frustratie toen mijn tornmesje onvindbaar bleek. Ik ben nog altijd niet 100 % tevreden met de afwerking aan de boordjes, boordstof had veel mooier geweest, maar het kan er mee door als tuin/strand outfit.

Na de frustratie met de boordjes besloot ik om een luie wijven zoom te voorzien met mijn overlock zo moest ik het bruin naaigaren niet op mijn naaimachine inrijgen.

Het stofje is er eentje dat ik bij Stof op Zolder kocht aan een heel laag soldenprijsje, speciaal om te combineren met deze short. Ideaal zomergerief dus!


Ik ga hier geen hele serie van maken want uiteindelijk vind ik een t-shirt, of nog beter een polo nog altijd mooier bij mannen. Maar zo af en toe moet het wel kunnen, dus als blijkt dat dit een graag gedragen exemplaar wordt dan maak ik er volgend jaar nog wel eens eentje.

Reacties

  1. Natuurlijk moet dat kunnen! Mijn man des huizes draagt niets liever, maar ik maakte er nog geen zelf...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Bedankt voor je bezoekje, laat gerust een berichtje achter. Ik lees graag wat jullie over mijn blog en naaisels vinden.

Populaire posts van deze blog

Een stapel gebreide FO's

Het is precies eeuwen geleden dat ik hier nog iets neerschreef maar het leek me wel leuk om deze keer toch nog eens kort iets te schrijven. Voor degene die meer brei-avonturen willen volgen, ga zeker een kijkje nemen op mijn youtube kanaal. Op de foto hierboven zie je wat ik af had voor de laatste aflevering: een Pippin sweater, een Forest walk cowl (de grijze), een cargill cowl (degene met de kleuren die in elkaar overgaan), een paar scrappy stripy socks en een paar 'doodgewone' sokken. Dit is de 'cargill cowl' van de Creabea, ik mocht deze preview breien voor haar. Ik ben heel blij met het eindresultaat maar het patroon zelf vond ik onvoldoende uitgeschreven om de steek zonder filmpje te kunnen volgen. Het ligt vermoedelijk aan mezelf dat ik dit niet zo fijn vind maar ik geef het toch maar mee. Het garen is rico creative melange wonderball, ik heb nog vrij veel over dus wil er ooit nog een bijpassende muts uit maken.  Het paar sokken dat je links op de foto ziet (zond

naaien met restjes: zakdoeken

De meeste onder ons kennen het wel, een uitpuilende restjesbak. Zeker als je zelf geen mini's thuis rondlopen hebt om met deze restjes te kleden (en dan nog veronderstel ik dat je voor kinderen nog andere stofjes koopt dan alleen die restjes). Met een aantal van de soft cactus stofjes die ik voor hemden gebruikt had, heb ik stoffen zakdoeken gemaakt. Vorige winter deed ik dat al een eerste keertje met het restje van dit hemd en deze gaan nog steeds mee. Ik was die op 60°C met de rest van de zakdoeken en ze blijven ok. Uiteraard zijn ze waarschijnlijk de eerste keer een beetje gekrompen, maar het zijn zakdoeken dus dat maakt niet zoveel uit. Dit jaar koos ik voor een restje van dit hemd . Doordat ik de kraag twee keer heb moeten knippen om mijn eigen stommiteiten recht te zetten, was het restje dat nog overschoot te klein om er nog iets deftig mee te maken. Het stofje is ook niet zo gemakkelijk te combineren met andere stofjes, dus ideaal om zakdoeken uit te maken.

Er werd nog eens genaaid!

  Als je de voorbije blogberichten bekijkt dan zou je denken dat ik mijn naaimachine verkocht heb en ingeruild heb voor wat breinaalden. Nu staan nog niet eens al mijn breiprojecten op de blog, maar mijn naaimachine die stond toch ook wel weer naar mij te lachen. Ik was de zin wat kwijt om te naaien, twee jaar met vrij veel thuiswerken maakten dat ik niet zoveel nodig had. En daarnaast verloor ik mij wat in perfectie zoeken door de foute accounts te volgen op social media. Enkele weken zo weinig mogelijk op instagram en facebook later, vond ik beetje bij beetje mijn sewing mojo terug.  De oorzaak van die terugkerende liefde was het maken van verjaardagskroontjes, maar die kan ik jullie nog niet tonen. Direct na de kroontjes nam ik een zak met restjes stof van een handtas bij de hand (ik toon je die zo dadelijk want ik zag net dat die de blog nooit haalde) en maakte ik op het gevoel een variant van de vinktas. Een tas die qua afmetingen gebaseerd is op de restjes die ik nog had en als d