Doorgaan naar hoofdcontent

ice ice baby





Sporten is gezond zeggen ze. En eigenlijk nog tof ook, zeker als je het samen met iemand kan doen. Alleen is vallen tijdens het sporten dat niet (niet gezond en niet tof)....

Af en toe maak ik tijd om een stukje te gaan skeeleren met een vriendin. Tijdens onze laatste skatedate kwam mijn skatemaatje op de grond terecht. We droegen allebei bescherming maar toch was haar knie goed geraakt en bleef die toch wel pijn doen.

Ook al was de val mijn schuld niet, het feit dat ik erbij was maakte toch dat ik me ergens wat schuldig voelde. En vooral, ik haat het als ik mensen eigenlijk niet kan helpen. Ik maakte dus een pakje om haar wat op te vrolijken (en tussendoor wat nieuwsgierig te maken, extra fun ;-) ).



Ik nam één van onze eigen coldpacks uit de diepvries en nam daar de afmetingen van. Vervolgens koos ik een stofje uit en een restje badstof en maakte ik een zakje hiervoor. Het katoentje is dun genoeg om de kou door te laten en de badstof dik genoeg om te vermijden dat je vingers vastvriezen (of dat hoop ik toch ðŸ˜‰)
Ijs leggen kan dus vanaf nu op een vrolijkere manier.

Er was ook een briefje voorzien bij het pakje maar dat bleef thuis liggen toen ik mijn wederhelft langs haar brievenbus stuurde. Maar blijkbaar wijst het pakje zichzelf uit want eventjes later kreeg ik een foto van haar knie met ijs in dit zakje erop.



PS: ICE staat niet alleen voor ijs maar voor ijs, compressie en elevatie ;-)

Reacties

  1. Handig! En veel mooier dan die saaie witte die wij hebben :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! Het leek me toch iets minder erg om ijs te leggen in vrolijk jasje.

      Verwijderen
  2. Super gevonden! Onlangs had mijn hubby letterlijk vrieswonden op zijn buik omdat hij tijdens een hete zomernacht op zijn ijsblok was gaan liggen. Misschien moet ik zoiets eens voor hem maken...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klinkt als een goed plan, rechtstreeks ijs kan inderdaad lelijke wonden veroorzaken. En dit zit echt op 10 minuutjes in elkaar.

      Verwijderen
  3. Oooh! Wat lief van je ♡ ! Dit moet ik onthouden, ik kan de saaie hoesjes bij ons op school ook opvrolijken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! Goed plan ook, ideaal om wat restjes op te werken en als ik mij de lessen LO uit het middelbaar goed herinner dan kwam ijs toch wel heel vaak van pas (ooit een les hordenlopen waarbij we met 3 de les nadien ijs nodig hadden)

      Verwijderen
  4. Ik heb er hier een paar gemaakt voor school met mijn restjes. Wij hebben dus panda's, uilen en bloemetjes om op tienerarmen en benen te leggen. Ze vinden het altijd grappig al ze zo eentje krijgen. Die van mij zijn aan weerskanten katoen. Ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht omdat die bijgeleverde zakjes ook aan beide kanten flinterdun zijn. Maar ik heb nog wel wat restjes badstof. En misschien kan ik ook gewoon de katoenen lap met ijsberen verwerken ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze zijn inderdaad veel leuker dan die saaie witte dus topidee voor school. Door de diensten met het rode kruis waarbij het slachtoffer soms klaagt als hij of zij het zakje (dan zit het in een papieren zakje wel) moet vasthouden of waarbij ik zelf merk dat mijn hand ook aan het bevriezen is als ik het vasthoud, vond ik dat een goed idee. Geen idee of het echt een goed idee is of niet ;-).

      Verwijderen
  5. Dit is een superleuk idee! En zo ontzettend lief van jou

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! Ik denk dat ze het zelf ook wel tof vond om te krijgen ;-).

      Verwijderen

Een reactie posten

Bedankt voor je bezoekje, laat gerust een berichtje achter. Ik lees graag wat jullie over mijn blog en naaisels vinden.

Populaire posts van deze blog

Een stapel gebreide FO's

Het is precies eeuwen geleden dat ik hier nog iets neerschreef maar het leek me wel leuk om deze keer toch nog eens kort iets te schrijven. Voor degene die meer brei-avonturen willen volgen, ga zeker een kijkje nemen op mijn youtube kanaal. Op de foto hierboven zie je wat ik af had voor de laatste aflevering: een Pippin sweater, een Forest walk cowl (de grijze), een cargill cowl (degene met de kleuren die in elkaar overgaan), een paar scrappy stripy socks en een paar 'doodgewone' sokken. Dit is de 'cargill cowl' van de Creabea, ik mocht deze preview breien voor haar. Ik ben heel blij met het eindresultaat maar het patroon zelf vond ik onvoldoende uitgeschreven om de steek zonder filmpje te kunnen volgen. Het ligt vermoedelijk aan mezelf dat ik dit niet zo fijn vind maar ik geef het toch maar mee. Het garen is rico creative melange wonderball, ik heb nog vrij veel over dus wil er ooit nog een bijpassende muts uit maken.  Het paar sokken dat je links op de foto ziet (zond

naaien met restjes: zakdoeken

De meeste onder ons kennen het wel, een uitpuilende restjesbak. Zeker als je zelf geen mini's thuis rondlopen hebt om met deze restjes te kleden (en dan nog veronderstel ik dat je voor kinderen nog andere stofjes koopt dan alleen die restjes). Met een aantal van de soft cactus stofjes die ik voor hemden gebruikt had, heb ik stoffen zakdoeken gemaakt. Vorige winter deed ik dat al een eerste keertje met het restje van dit hemd en deze gaan nog steeds mee. Ik was die op 60°C met de rest van de zakdoeken en ze blijven ok. Uiteraard zijn ze waarschijnlijk de eerste keer een beetje gekrompen, maar het zijn zakdoeken dus dat maakt niet zoveel uit. Dit jaar koos ik voor een restje van dit hemd . Doordat ik de kraag twee keer heb moeten knippen om mijn eigen stommiteiten recht te zetten, was het restje dat nog overschoot te klein om er nog iets deftig mee te maken. Het stofje is ook niet zo gemakkelijk te combineren met andere stofjes, dus ideaal om zakdoeken uit te maken.

Er werd nog eens genaaid!

  Als je de voorbije blogberichten bekijkt dan zou je denken dat ik mijn naaimachine verkocht heb en ingeruild heb voor wat breinaalden. Nu staan nog niet eens al mijn breiprojecten op de blog, maar mijn naaimachine die stond toch ook wel weer naar mij te lachen. Ik was de zin wat kwijt om te naaien, twee jaar met vrij veel thuiswerken maakten dat ik niet zoveel nodig had. En daarnaast verloor ik mij wat in perfectie zoeken door de foute accounts te volgen op social media. Enkele weken zo weinig mogelijk op instagram en facebook later, vond ik beetje bij beetje mijn sewing mojo terug.  De oorzaak van die terugkerende liefde was het maken van verjaardagskroontjes, maar die kan ik jullie nog niet tonen. Direct na de kroontjes nam ik een zak met restjes stof van een handtas bij de hand (ik toon je die zo dadelijk want ik zag net dat die de blog nooit haalde) en maakte ik op het gevoel een variant van de vinktas. Een tas die qua afmetingen gebaseerd is op de restjes die ik nog had en als d