Just Delphine

Wat mij betreft is kerst één van de leukste familiefeestjes die er bestaan. En het klinkt misschien wat commercieel maar de pakjes onder de boom zijn daar toch een belangrijk deel van. Niet persé omdat ik graag pakjes krijg (al zou ik liegen als ik zeg dat ik niet graag pakjes krijg natuurlijk) maar vooral omdat kerst het ideale excuus is om de mensen die je graag ziet extra te verwennen met pakjes. De laatste jaren probeer ik om toch zoveel mogelijk zelfgemaakte pakjes te voorzien. Niet altijd het volledige bedrag want ik wil ook de mensen niet het gevoel geven dat ik mijn keuze opdring. Maar vaak kan je door iets extra te maken een pakje net wat specialer en persoonlijker maken. Zo trok ik dit jaar mijn mama om een kerstpakje voor te voorzien (ik trok haar wel al eens vaker eigenlijk). Op haar lijstje stond onder andere een salontafel, veel te groot voor onder de kerstboom, die liet ik dus boven staan. Maar ik had nog wat budget over om het briefje met 'je pak

Het is ieder jaar opnieuw diep nadenken over wat ik in de kerstpakjes zal stoppen. Zeker voor mijn wederhelft. Hij krijgt graag iets zelfgemaakt maar het moet iets zijn dat ik tussendoor kan maken zonder dat hij weet dat ik er aan bezig ben. Een volledige dag aan een hemd werken en dan 's avonds beweren dat ik een hele dag niets deed zou maar vreemd overkomen. Dit jaar had ik het 'geluk' dat hij twee weken voor kerst een drukke werkweek had met heel lange werkdagen, hierdoor viel het minder op dat ik onmiddellijk na mijn werk telkens een halfuurtje achter mijn naaimachine kroop voor hem. Dus nee schat, ik heb het huishouden niet bewust uitgesteld tot je thuis was ;-). Deze keer ging ik voor een relax setje bestaande uit een joggingbroek en een billie (in mijn planning zat er ook nog een boxershort en onderhemd bij maar dat heb ik moeten laten vallen wegens tijdsgebrek). Voor de joggingbroek gebruikte ik hetzelfde patroon als hier, maar liet ik d

Kabels breien dat doe ik eigenlijk het liefste, de techniek is niet zo moeilijk en je ziet na een aantal rijen echt een patroon ontstaan. Deze trui sprak me dan ook direct aan. Toen ik nog voldoende wol overhad van een trui voor Peter (die ik nooit kon bloggen aangezien het patroontje uiteindelijk niet uitgekomen is) begon ik er aan in deze spikkeltjeswol van Zeeman. Ik kocht voor de zekerheid nog twee bollen wol bij. Helaas was de winter toen al bijna om en bleef het stuk na een afgewerkt achterpand liggen. Toen de herfst er aan kwam en ik al vroeg in gang gezet werd door Fibre Mood en hun Tara, nam ik de naalden terug vast en werkte ik verder. Kabels breien voor tv zorgt wel voor foutjes, dat mocht ik ondervinden. Helaas zie ik die over het algemeen pas een tiental rijen verder en als ik alles telkens had afgenomen tot voor de fout (wat ik een aantal keer wel deed), dan had ik nog altijd geen trui. Ik liet de meeste foutjes dus zo, ik zie ze wel maar bij

Dat mijn wederhelft ook verwend wordt met Just Delphine kledingstukken, dat zal jullie wel niet ontgaan zijn. Hij is daar ook heel erg gewend aan en durft toch wel veel vragen. Na onze laatste skiles vond hij de trui die hij toen droeg net iets te laag komen in zijn nek. Als snelle oplossing maakte ik al een lekker warme buff die goedgekeurd werd. Maar hij vond toch dat ik gewoon een andere trui moest maken, eentje die hoog genoeg kwam. Hiervoor baseerde ik mij op de armand sweater die ik al maakte. Op zich is deze versie wel geschikt denk ik, maar ik vind deze nog te mooi om onder een skijas te verstoppen ;-). (rare kronkels als je als oplossing dan een nieuwe trui maakt, I know maar ik vond dit stofje net iets minder geschikt om te gaan werken) Dit stofje had ik nog liggen van het stoffenspektakel in september, het is iets dunner dan het vorige maar toch warmer dan de groene versie. Om zo min mogelijk gaatjes te laten, besloot ik om het voorpand te herteken

For English scroll down Deze patroontest van Wardrobe by me ging over snelle kerstgeschenkjes voor last minute kerstnaaien. En ik moet toegeven, snel zijn ze wel. Anders had ik mij ook niet opgegeven in deze hectische periode.  Het eerste geschenk (oké ik maakte het voor mezelf vermits het bloggen voor kerst moest gebeuren) is deze pyjamabroek. Het stofje kocht ik met serieuze korting met een bon die in onze goodie bag van Ge(s)tikt Limburg zat, altijd al met het doel om er een pyjamabroek van te maken. Maar het kwam er precies niet van. Op minder dan een avondje zat ze uiteindelijk in elkaar en in combinatie met een simpel T-shirt uit mijn kast en nieuwe pantoffels, heb ik er een leuke set bij. De stof heeft mij niet zoveel gekost maar ik vind de kwaliteit ook niet zo super. Voor een test (en al zeker voor een pyjamabroek) kan dat wel geen kwaad.  Als volgende de muts. Zelf draag ik absoluut niet graag een muts dus dan maar eentje voo

Vorig jaar maakte ik een winterjas , een aangepaste Carol uit la maison victor. Een jas die ik enorm graag en vaak gedragen heb, telkens het niet hard regende had ik de jas aan. Alleen bleek het buitenstofje niet zo kwaliteitsvol, na één winter (met maar één keer wassen) beginnen de opgenaaide koordjes al te lossen en je ziet ook aan de opgewolde stof waar ik mijn gordel droeg in de auto. Ik besloot dus dat er een nieuwe versie moest komen, eentje die wat minder fel zou zijn maar nog altijd mijn ding. Ik ging dus voor deze bruingrijze mantelstof gecombineerd met een lichtblauw sweaterstofje als voering. Eerlijk is eerlijk, ik ben verliefd op deze combinatie; Er zitten foutjes in, absoluut en ik weet ze maar al te goed zitten, maar oh wat ben ik blij met mijn jas. Ik deed ongeveer dezelfde aanpassingen als de vorige keer: voor- en achterpand werden gelijk gemaakt en de zakken verhuisden naar de zijnaad. Deze keer voegde ik nog aan elke mouwnaad en zijnaad 2

For English scroll down Dat speciale mouwen in zijn deze winter, dat moet je wel al ergens opgevallen zijn. La maison victor had in één van de laatste boekjes een heel leuk patroontje staan maar in sweaterstof leek het mij iets te bombastisch, ik plan wel een versie in een viscosestofje ofzo, dus meer als top. Toen ik de Busan van Itch to stitch zag, viel alles op zijn plaats, het blijft een aansluitende top of trui maar de mouwen zijn toch de blikvanger. Tijd om dat ene (of één van de ;-) ) stofje dat ik op het stoffenspektakel zonder plan kocht te verwerken. Ik had geluk want ik kreeg alles eruit gepuzzeld. Doordat november extreem druk is en een verkoudheid nog wat roet in het eten gooide zodat ik na het werk echt wel te moe was om nog veel te doen, was het nog wat deadline werken om deze af te krijgen voor het volgende opleidingsweekend rode kruis. Maar eigenlijk is het helemaal niet zoveel werk dus absoluut geen probleem om het op een avond te doen.

Een van mijn voornemens in 2018 was om meer te lezen voor minder geld, daarvoor maakte ik me voor het eerst in jaren terug lid van de plaatselijke bibliotheek. Voor 5 euro een jaar lang lezen, dat moest wel lukken. Het hielp inderdaad om zo meer te lezen, en al kocht ik voor op reis ook nog wel e-boeken om het gewicht wat te drukken, ik bespaarde er toch ook wel wat mee. Na de zomer werd het najaar helaas zo druk dat het mij niet meer lukte, het hielp natuurlijk ook niet dat het boek waar ik toen in begon eigenlijk niet zo goed was. Ik merk nochtans dat ik beter slaap als ik eventjes gelezen heb, het blijft dus één van mijn voornemens voor 2019. Wat ik dan zoal gelezen heb? Ik startte het jaar met de Verbeelding Book Challenge en kwam zo enkele verrassende zaken tegen, maar ergens halfweg het jaar kwam die challenge op de achtergrond en koos ik gewoon boeken.  Wat mij betreft is Kristin Hannah de auteur die ik dit jaar het liefst gelezen heb. Bij h

Ook al hou ik wel van de gezelligheid die bij de winter hoort (al blijft de zomer wel mijn favoriete seizoen), de kou die erbij hoort heb ik toch meestal liever niet. Naast koude voeten (waarvoor je hier een mogelijke oplossing ziet) en handen, zijn koude oren ook vaak een probleem. Vooral omdat ik mutsen haat. Ik probeer me dus al een paar jaar te behelpen met wat oorwarmers. De haarband die in het laatste veritas magazine staat sprak me wel aan. Hij staat er in voor verschillende naalddiktes en heeft vooraan een leuke kruising. Het duurde wel eventjes voor ik door had hoe ik die moest maken, ik deed ze juist maar moest gewoon mijn naald draaien om het eindresultaat te zien. Omdat ik niet de enige thuis ben die recht heeft op warme oren, ging ik met de rest van de wol aan de slag om een muts voor Peter te breien. Ik koos hiervoor het patroontje uit het Veritas boekje van vorig jaar. De fantasiesteek die ze daar beschreven, snapte ik alleen niet z

Enkele weken terug zag ik op instagram de kerstsokken van Stoffenspulletjes passeren, ze vroeg ook of iemand zin had om haar patroontje te testen. Aangezien Kerst wat mij betreft één van de leukste periodes is qua decoratie in huis en ik nog geen kerstsokken had om ons huisje te decoreren besloot ik mee te doen. Extra voordeel aan deze 'test' was dat ik nog wat restjes kon opwerken en het een snel klaar projectje is. Vorige zondag, nog voor Sinterklaas dus (sjjjjt ;-) ) staken deze sokken op een halfuurtje in elkaar. Ik denk dat ik langer heb zitten twijfelen welke stofjes ik zou kiezen.  Je herkent misschien dit kleedje en de binnenkant is een restje van de fleece van dit voetendekentje . Ik nam ook al wat theelichthoudertjes uit de kast om het kersttafereeltje compleet te maken. De rest van de kerstversiering volgde de dagen nadien. Het patroontje hiervan vind je bij Stoffenspulletjes .

Lieve van Girls in Uniformblog ontwierp samen met haar man een patroontje: de stinger. Een grote tas die je gemakkelijk kan gebruiken als handbagage of voor je laptop of werkspulletjes. Ik gaf me vrij enthousiast op om mee te testen, het leek me de ideale schop onder mijn kont. Want tassen maken daar begin ik niet gemakkelijk aan maar haal daar altijd wel voldoening uit. Nu moet ik zeggen, een tas testen da's toch nog net ietsje te moeilijk voor mij. Gelukkig zaten er ook pro's in de groep die al enkele foutjes gezien hadden (en dat waren er eigenlijk heel weinig hoor, twee afmetingen werden aangepast voor de versie die ik hier maakte) want ik zou zelf nooit hebben durven zeggen of de fout aan mij of aan de handleiding lag ;-). Aangezien Lieve graag langsgaat bij Toverstof in Destelbergen, leek het mij wel leuk om daar mijn stofjes te halen voor dit exemplaar. Ik combineerde twee stofjes van daar met een stukje zilver nepleer van bij Kbas dat ik nog liggen had. Ik k