warme oren

Ook al hou ik wel van de gezelligheid die bij de winter hoort (al blijft de zomer wel mijn favoriete seizoen), de kou die erbij hoort heb ik toch meestal liever niet.

Naast koude voeten (waarvoor je hier een mogelijke oplossing ziet) en handen, zijn koude oren ook vaak een probleem. Vooral omdat ik mutsen haat. Ik probeer me dus al een paar jaar te behelpen met wat oorwarmers.

De haarband die in het laatste veritas magazine staat sprak me wel aan. Hij staat er in voor verschillende naalddiktes en heeft vooraan een leuke kruising. Het duurde wel eventjes voor ik door had hoe ik die moest maken, ik deed ze juist maar moest gewoon mijn naald draaien om het eindresultaat te zien.

Omdat ik niet de enige thuis ben die recht heeft op warme oren, ging ik met de rest van de wol aan de slag om een muts voor Peter te breien. Ik koos hiervoor het patroontje uit het Veritas boekje van vorig jaar. De fantasiesteek die ze daar beschreven, snapte ik alleen niet zo goed. Ik besloot dan maar om de fantasiesteek van mijn haarband te gebruiken en te hopen dat alles goed kwam.

Bij gekochte mutsen heeft hij vaak het probleem dat zijn oren net niet bedekt zijn, ik heb er dus voor proberen zorgen dat deze zeker groot genoeg is.

Uiteindelijk kwam het zowel met de gekozen steek als de lengte van de muts goed. Doordat de steek zo hard uitrekt lijkt de muts heel smal als ze op tafel ligt maar ze past wel degelijk heel goed. De muts werd al twee keer gedragen en ik hoorde toch geen klachten.

Foto's nemen van beide stukken deden we tijdens een weekendje aan onze Belgische kust. Iets om je oren te bedekken kan daar al eens van pas komen. Al was het met de wind en regen niet altijd voldoende.

De wol is een restje van twee truien, ze raakten allebei nog niet op de blog, eentje omdat het patroon nooit uitkwam en eentje omdat ik geen foto's had. Die foto's zijn intussen in orde en als ik nog eens een gaatje heb om er een tekstje bij te schrijven, zie je mijn trui hier binnenkort verschijnen.