Doorgaan naar hoofdcontent

Still in love with Susanne






Als je mij zou vragen wat het beste patroon allertijden is dan zou ik heel hard twijfelen tussen de Sunny pants en de Susanne cardigan van compagnie M. Ze zijn alletwee niet zo heel moeilijk, heel comfortabel en door verschillende stofkeuzes veelzijdig.
De Susanne is zelfs nog veelzijdiger doordat Marte allerlei opties voorzag. Ik maakte al een versie met rolzoom, biais band en gedubbeld voorpand. Eigenlijk wou ik nog een versie met gedubbeld voorpand maar paspelband tussen maken, maar bij deze stofjes past dat niet zo goed dus werd het terug een gewoon gedubbeld voorpand.

De stofjes lagen al twee jaar te wachten om verwerkt te worden tot een kleedje maar het model dat ik in gedachten had bleek toch wat kort te zijn, dus werd het plan op de lange baan geschoven. Ik vond de stofjes zo mooi dat ik het echt goed wou doen. Uiteindelijk koos ik ervoor om ze te verwerken tot een Susanne cardigan.

Mijn Susannes worden hier heel vaak gedragen, in de zomer droeg ik ze heel vaak in de plaats van mijn zomerjas (als het niet regende natuurlijk), de zwart/witte en de blauw/grijze worden ook op heel veel kleedjes en bloesjes gedragen als ik niet direct het juiste truitje liggen heb.

Deze keer nam ik de lange versie maar verkorte ik die 6 cm. Ik ben zelf niet zo heel groot en vond de lange net iets te laag komen. Ook de zakken zaten iets te laag om mijn handen in te steken. Nu komen ze dus perfect uit. De stof is een soort van punta di roma gecombineerd met een dikker tricotje, op de plaats waar ik de zijnaad moest dichtstikken aan de zakken (5 lagen dus) had ik wat moeite met mijn overlock. Maar een keertje extra langsstikken met mijn naaimachine en dat was opgelost.


Als enige extra 'folieke' deed ik het beleg ook nog aan de buitenkant, zodat er een stukje binnenkant extra komt piepen. Dat vroeg wel wat extra denkwerk 's ochtends vroeg (en dus wat extra werk voor het tornmesje) maar ik ben er wel tevreden mee. Om de achterkant om te zomen koos ik opnieuw voor een siersteek, je ziet ze niet van ver maar zo'n kleine details vind ik wel leuk.

Op naar de volgende Susanne dus ;-).

De foto's werden deze keer met de afstandsbediening van het fototoestel genomen, het is dus nog eventjes wennen.

Reacties

Een reactie posten

Bedankt voor je bezoekje, laat gerust een berichtje achter. Ik lees graag wat jullie over mijn blog en naaisels vinden.

Populaire posts van deze blog

Een stapel gebreide FO's

Het is precies eeuwen geleden dat ik hier nog iets neerschreef maar het leek me wel leuk om deze keer toch nog eens kort iets te schrijven. Voor degene die meer brei-avonturen willen volgen, ga zeker een kijkje nemen op mijn youtube kanaal. Op de foto hierboven zie je wat ik af had voor de laatste aflevering: een Pippin sweater, een Forest walk cowl (de grijze), een cargill cowl (degene met de kleuren die in elkaar overgaan), een paar scrappy stripy socks en een paar 'doodgewone' sokken. Dit is de 'cargill cowl' van de Creabea, ik mocht deze preview breien voor haar. Ik ben heel blij met het eindresultaat maar het patroon zelf vond ik onvoldoende uitgeschreven om de steek zonder filmpje te kunnen volgen. Het ligt vermoedelijk aan mezelf dat ik dit niet zo fijn vind maar ik geef het toch maar mee. Het garen is rico creative melange wonderball, ik heb nog vrij veel over dus wil er ooit nog een bijpassende muts uit maken.  Het paar sokken dat je links op de foto ziet (zond

naaien met restjes: zakdoeken

De meeste onder ons kennen het wel, een uitpuilende restjesbak. Zeker als je zelf geen mini's thuis rondlopen hebt om met deze restjes te kleden (en dan nog veronderstel ik dat je voor kinderen nog andere stofjes koopt dan alleen die restjes). Met een aantal van de soft cactus stofjes die ik voor hemden gebruikt had, heb ik stoffen zakdoeken gemaakt. Vorige winter deed ik dat al een eerste keertje met het restje van dit hemd en deze gaan nog steeds mee. Ik was die op 60°C met de rest van de zakdoeken en ze blijven ok. Uiteraard zijn ze waarschijnlijk de eerste keer een beetje gekrompen, maar het zijn zakdoeken dus dat maakt niet zoveel uit. Dit jaar koos ik voor een restje van dit hemd . Doordat ik de kraag twee keer heb moeten knippen om mijn eigen stommiteiten recht te zetten, was het restje dat nog overschoot te klein om er nog iets deftig mee te maken. Het stofje is ook niet zo gemakkelijk te combineren met andere stofjes, dus ideaal om zakdoeken uit te maken.

Er werd nog eens genaaid!

  Als je de voorbije blogberichten bekijkt dan zou je denken dat ik mijn naaimachine verkocht heb en ingeruild heb voor wat breinaalden. Nu staan nog niet eens al mijn breiprojecten op de blog, maar mijn naaimachine die stond toch ook wel weer naar mij te lachen. Ik was de zin wat kwijt om te naaien, twee jaar met vrij veel thuiswerken maakten dat ik niet zoveel nodig had. En daarnaast verloor ik mij wat in perfectie zoeken door de foute accounts te volgen op social media. Enkele weken zo weinig mogelijk op instagram en facebook later, vond ik beetje bij beetje mijn sewing mojo terug.  De oorzaak van die terugkerende liefde was het maken van verjaardagskroontjes, maar die kan ik jullie nog niet tonen. Direct na de kroontjes nam ik een zak met restjes stof van een handtas bij de hand (ik toon je die zo dadelijk want ik zag net dat die de blog nooit haalde) en maakte ik op het gevoel een variant van de vinktas. Een tas die qua afmetingen gebaseerd is op de restjes die ik nog had en als d