Doorgaan naar hoofdcontent

een trui 'besteld' bij mijn mama



Toen ik deze trui in LMV zag staan, wist ik onmiddellijk dat die perfect in mijn kleerkast zou passen. Maar eerlijk, ik had geen idee hoe ik aan die V's zou beginnen. Ik keek dus eens heel lief naar mijn mama. Het was eventjes zoeken naar de juiste, niet te dure combinatie van wol. Glitter bleek al snel te hard bij het zwart, dus werd het beige mohair.



Bij het horen van mijn mama haar verhaal over het vloeken op de randjes en puntjes van de V's, was ik maar al te blij dat ik er mezelf niet aan gewaagd heb. Ik breide nog nooit met verschillende kleuren dus dit zou wel een heel grote uitdaging geworden zijn. 

De foto's werden vorige lente al genomen, maar dan nog te bloggen over een wollen wintertrui leek me wat vreemd. Deze week voelde het wel juist aan, want deze trui kwam al een paar dagen uit de kast en wordt heel graag gedragen.

patroon: Mia trui La maison victor

Reacties

  1. Oh, wat een zalige trui!! En, dju, mijn mama kan niet breien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hij is prachtig ! Dikke duim voor jouw mama.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo leuk! Dat kunnen breien is toch een kunt. Fantastisch dat jouw mama dat kan én dat je de vraag aan haar kan passeren

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad heel praktisch als mama's kunnen breien ;-) het tempo waarmee ze dat doet is een TGV in vergelijking met mijn tempo

      Verwijderen
  4. Oh wow, die is zalig mooi!! Geluk heb jij met zo'n lieve en getalenteerde mama!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Bedankt voor je bezoekje, laat gerust een berichtje achter. Ik lees graag wat jullie over mijn blog en naaisels vinden.

Populaire posts van deze blog

Een stapel gebreide FO's

Het is precies eeuwen geleden dat ik hier nog iets neerschreef maar het leek me wel leuk om deze keer toch nog eens kort iets te schrijven. Voor degene die meer brei-avonturen willen volgen, ga zeker een kijkje nemen op mijn youtube kanaal. Op de foto hierboven zie je wat ik af had voor de laatste aflevering: een Pippin sweater, een Forest walk cowl (de grijze), een cargill cowl (degene met de kleuren die in elkaar overgaan), een paar scrappy stripy socks en een paar 'doodgewone' sokken. Dit is de 'cargill cowl' van de Creabea, ik mocht deze preview breien voor haar. Ik ben heel blij met het eindresultaat maar het patroon zelf vond ik onvoldoende uitgeschreven om de steek zonder filmpje te kunnen volgen. Het ligt vermoedelijk aan mezelf dat ik dit niet zo fijn vind maar ik geef het toch maar mee. Het garen is rico creative melange wonderball, ik heb nog vrij veel over dus wil er ooit nog een bijpassende muts uit maken.  Het paar sokken dat je links op de foto ziet (zond

naaien met restjes: zakdoeken

De meeste onder ons kennen het wel, een uitpuilende restjesbak. Zeker als je zelf geen mini's thuis rondlopen hebt om met deze restjes te kleden (en dan nog veronderstel ik dat je voor kinderen nog andere stofjes koopt dan alleen die restjes). Met een aantal van de soft cactus stofjes die ik voor hemden gebruikt had, heb ik stoffen zakdoeken gemaakt. Vorige winter deed ik dat al een eerste keertje met het restje van dit hemd en deze gaan nog steeds mee. Ik was die op 60°C met de rest van de zakdoeken en ze blijven ok. Uiteraard zijn ze waarschijnlijk de eerste keer een beetje gekrompen, maar het zijn zakdoeken dus dat maakt niet zoveel uit. Dit jaar koos ik voor een restje van dit hemd . Doordat ik de kraag twee keer heb moeten knippen om mijn eigen stommiteiten recht te zetten, was het restje dat nog overschoot te klein om er nog iets deftig mee te maken. Het stofje is ook niet zo gemakkelijk te combineren met andere stofjes, dus ideaal om zakdoeken uit te maken.

Er werd nog eens genaaid!

  Als je de voorbije blogberichten bekijkt dan zou je denken dat ik mijn naaimachine verkocht heb en ingeruild heb voor wat breinaalden. Nu staan nog niet eens al mijn breiprojecten op de blog, maar mijn naaimachine die stond toch ook wel weer naar mij te lachen. Ik was de zin wat kwijt om te naaien, twee jaar met vrij veel thuiswerken maakten dat ik niet zoveel nodig had. En daarnaast verloor ik mij wat in perfectie zoeken door de foute accounts te volgen op social media. Enkele weken zo weinig mogelijk op instagram en facebook later, vond ik beetje bij beetje mijn sewing mojo terug.  De oorzaak van die terugkerende liefde was het maken van verjaardagskroontjes, maar die kan ik jullie nog niet tonen. Direct na de kroontjes nam ik een zak met restjes stof van een handtas bij de hand (ik toon je die zo dadelijk want ik zag net dat die de blog nooit haalde) en maakte ik op het gevoel een variant van de vinktas. Een tas die qua afmetingen gebaseerd is op de restjes die ik nog had en als d