Doorgaan naar hoofdcontent

Eindelijk nog een polo



Een tweede polo maken stond al lang op de planning, maar de drempelvrees bleef bestaan. Toen ik bij de workshops van de stoffenmadam de theo polo zag staan, schreef ik mij snel in. Enkele weken voor de workshop  kocht ik ook al een leuk stofje waarbij ik wat met streepjes kon spelen, dus ik keek er wel naar uit.
Door het mooie (lees zaaaaaalige) weer, werd het knippen wat uitgesteld, maar uiteindelijk kon ik toch min of meer voorbereid aan de dag beginnen.



De streepjes lopen niet door aan de zijkant, doordat ze op en neer gaan was dat niet te doen, maar ik speelde wel wat met de treepjes. De rugpas en de polo sluiting werden loodrecht op de richting van de strepen geknipt, een leuk detailtje vind ik zelf (dank u Nancy voor de tip).

De workshop zelf die verliep eigenlijk heel vlot, de drempelvrees was nergens voor nodig, ik had alleen nog wat bevestiging nodig voor het inknippen van mijn voorpand (wat haat ik knippen tijdens het naaien, zoiets onherroepelijk...) maar verder kon ik mijn plan wel trekken. Het speelt uiteraard wel een rol dat ik de theo zelf (in katoen dan) intussen zonder handleiding kan maken, anders is ook de kraag een puntje waarop je wat moet nadenken.



An startte de workshop met het moeilijkste deeltje en dat was leuk, we waren nog fris op dat moment en op die manier hadden we ook vrij snel het moeilijkste gehad waardoor het enkel nog beter kon gaan.

De lunch was ook super, lekker verse soep en een slaatje met quinoa door Nancy gemaakt en langsgebracht, het maakte toch dat het ietsje minder jammer was om binnen te zitten op een stralende zomerse dag.



Ik was al rond 14u klaar met mijn polo maar het duurde nog tot 's avonds voor ik mijn wederhelft kon laten passen, toch altijd een spannend momentje. Maar jawel hoor hij past! Op zijn vraag is de polo afgewerkt met boordstof, zowel aan de mouwen als onderaan. Volgens mij een exemplaar dat nog vaak uit de kast zal komen.



Intussen maakte ik ook al een tweede polo, maar die moet nog op foto vastgelegd worden.

Het nemen van foto's van deze eerste polo nam al wat tijd in beslag, het vinden van een vrije dag waarbij we allebei tijd hadden en het liefst ook niet regende, bleek toch wat moeilijker dan gedacht.

Reacties

  1. Knippen tijdens het naaien, ook ik heb daar een vreselijke schrik voor (zie mijn Jesi sweater, nu op de blog). Hoe graag zou ik eens iets maken voor mijn ventje... de jouwe staat altijd zo mooi met de dingen die jij voor hem maakt. Je mag terecht weer fier zijn op deze polo hoor, heel erg mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel! Ik vind hem ook wel mooi in deze polo 😉, jammer dat jouw ventje dat nog niet ziet zitten

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toffe polo ! En leuk hoe je speelde met de streepjes...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Bedankt voor je bezoekje, laat gerust een berichtje achter. Ik lees graag wat jullie over mijn blog en naaisels vinden.

Populaire posts van deze blog

Een stapel gebreide FO's

Het is precies eeuwen geleden dat ik hier nog iets neerschreef maar het leek me wel leuk om deze keer toch nog eens kort iets te schrijven. Voor degene die meer brei-avonturen willen volgen, ga zeker een kijkje nemen op mijn youtube kanaal. Op de foto hierboven zie je wat ik af had voor de laatste aflevering: een Pippin sweater, een Forest walk cowl (de grijze), een cargill cowl (degene met de kleuren die in elkaar overgaan), een paar scrappy stripy socks en een paar 'doodgewone' sokken. Dit is de 'cargill cowl' van de Creabea, ik mocht deze preview breien voor haar. Ik ben heel blij met het eindresultaat maar het patroon zelf vond ik onvoldoende uitgeschreven om de steek zonder filmpje te kunnen volgen. Het ligt vermoedelijk aan mezelf dat ik dit niet zo fijn vind maar ik geef het toch maar mee. Het garen is rico creative melange wonderball, ik heb nog vrij veel over dus wil er ooit nog een bijpassende muts uit maken.  Het paar sokken dat je links op de foto ziet (zond

naaien met restjes: zakdoeken

De meeste onder ons kennen het wel, een uitpuilende restjesbak. Zeker als je zelf geen mini's thuis rondlopen hebt om met deze restjes te kleden (en dan nog veronderstel ik dat je voor kinderen nog andere stofjes koopt dan alleen die restjes). Met een aantal van de soft cactus stofjes die ik voor hemden gebruikt had, heb ik stoffen zakdoeken gemaakt. Vorige winter deed ik dat al een eerste keertje met het restje van dit hemd en deze gaan nog steeds mee. Ik was die op 60°C met de rest van de zakdoeken en ze blijven ok. Uiteraard zijn ze waarschijnlijk de eerste keer een beetje gekrompen, maar het zijn zakdoeken dus dat maakt niet zoveel uit. Dit jaar koos ik voor een restje van dit hemd . Doordat ik de kraag twee keer heb moeten knippen om mijn eigen stommiteiten recht te zetten, was het restje dat nog overschoot te klein om er nog iets deftig mee te maken. Het stofje is ook niet zo gemakkelijk te combineren met andere stofjes, dus ideaal om zakdoeken uit te maken.

Er werd nog eens genaaid!

  Als je de voorbije blogberichten bekijkt dan zou je denken dat ik mijn naaimachine verkocht heb en ingeruild heb voor wat breinaalden. Nu staan nog niet eens al mijn breiprojecten op de blog, maar mijn naaimachine die stond toch ook wel weer naar mij te lachen. Ik was de zin wat kwijt om te naaien, twee jaar met vrij veel thuiswerken maakten dat ik niet zoveel nodig had. En daarnaast verloor ik mij wat in perfectie zoeken door de foute accounts te volgen op social media. Enkele weken zo weinig mogelijk op instagram en facebook later, vond ik beetje bij beetje mijn sewing mojo terug.  De oorzaak van die terugkerende liefde was het maken van verjaardagskroontjes, maar die kan ik jullie nog niet tonen. Direct na de kroontjes nam ik een zak met restjes stof van een handtas bij de hand (ik toon je die zo dadelijk want ik zag net dat die de blog nooit haalde) en maakte ik op het gevoel een variant van de vinktas. Een tas die qua afmetingen gebaseerd is op de restjes die ik nog had en als d