Enkele maanden terug kocht ik nog eens een breiboekje bij Veritas, de haarband konden jullie hier al bewonderen maar er sprongen ook enkele sweaters uit die ik wou maken. De eerste (en momenteel ook de enige waar ik aan begonnen was) stel ik jullie vandaag voor.
De wol kocht ik nog eens bij Zeeman, op zich pluist die Julia wol wel heel erg maar ze is ook lekker zacht en dit kleurtje vond ik onmiddellijk supermooi. Ik versmalde het model wat omdat ik niet zo'n oversized type ben. Maar de bescheiden pofmouwen kan ik wel appreciëren.
De trui kon weken geleden al af zijn, alleen moest ik de coll nog afwerken en dat bleef wat liggen. Nadat ik de laatste rij daarvan afgezet had, bleek dat mijn hoofd er niet door kon, ik smeet het bijna aan de kant, maar mijn mama was op bezoek dus mommy to the rescue. Zij zette de boel een pak losser af en redde zo mijn trui uit een hoekje.
Tijdens de donkere wintermaanden is het een hele uitdaging om foto's te nemen, vaak moet ik mij behelpen met foto's binnen maar dat wou ik voor deze sweater niet doen. De foto's werden dus uitgesteld totdat we nog eens een weekendje aan zee waren. In de winter vind ik onze kust nog het mooiste en aangenaamste, het is er rustig en toch heb je het gevoel eventjes helemaal weg te zijn. En we hadden stralend weer, dus ik kon vaak gewoon zonder jas rondlopen.
Voor zij die het zich afvragen, er staat nog een volgend projectje op mijn breinaalden: een trui voor Peter uit LMV jan-feb 2019, wanneer die af zal zijn ...
De kleur, het model, de setting... mooi!
BeantwoordenVerwijderenBedankt!
Verwijderenecht eeuwige bewondering heb ik, voor breiers en hun geduld. amai. echt heel mooi
BeantwoordenVerwijderenThanks, breien is voor mij vooral een excuus om toch eens een avond voor de tv te hangen en mij niet compleet nutteloos te voelen ;-)
VerwijderenOh, weer zo mooi!
BeantwoordenVerwijderenBedankt. Het duurt altijd zo lang voor een breiwerk af is maar daarna wordt het ook zo vaak mogelijk gedragen
Verwijderen