Doorgaan naar hoofdcontent

Nog eentje





Op bestelling dingen maken dat doe ik normaal niet, soms eens voor mijn mama of zus dat wel maar verder krijg ik daar alleen maar stress van en het feit dat tussentijds passen niet zo gemakkelijk te regelen is, maakt het maken van iets voor een ander ook niet gemakkelijk.

Waarom ik deze keer dan wel ja zei? Geen idee eigenlijk. Het zal wel de combinatie van een lieve blik, de warme persoonlijkheid van de gelukkige en een zwak momentje geweest zijn ;-). Ik had ook nog wat van de stof liggen waar ik niet direct een plan voor had. Er waren wel wat 'voorwaarden' voor ik er aan begon, zo moest ik kunnen starten van mijn eigen maat om zo de aanpassingen beter te kunnen inschatten. Bij de Genova valt het echt op maat maken gelukkig wel mee door de lossere snit en ook al had ze het zelf niet gedacht, mijn maat paste haar eigenlijk al vrij goed. Enkele kleine aanpassingen volstonden.


Ik droeg mijn eigen Genova al heel vaak deze zomer, ideaal bij de hoge temperaturen tijdens de voorbije werkweken, want dit jurkje is luchtig maar toch deftig genoeg om mee te gaan werken. Ik hoop dus dat ook Diane veel plezier kan beleven aan dit jurkje.

Zelf ben ik heel slecht in het vooraf inschatten van welke kleuren bij wie gaan passen (daarom dat ik maar al te blij ben met Nancy haar advies tijdens het stoffen kopen), maar toen ik mijn versie liet passen klopte het plaatje direct, mijn rest(je) stof had dus een bestemming gevonden.

De eerste schoudernaad die ik wou stikken, heb ik drie keer losgetornd. Ik dacht al dat ik vertrokken was voor een middagje 'amusement' met mijn tornmesje. Gelukkig bleef het op het losmaken van een scheef gestikt labeltje na de rest van de middag aan de kant liggen.



De mouwen heb ik deze keer gewoon overlockt en omgestikt ipv een heel smal boordje twee keer om te plooien (wat een prutswerkje is), verder verlengde ik nog een paar centimeter aangezien Diane net ietsje groter is dan mij. De elastiek werd pas tijdens een eerste pasbeurt afgemeten en toegevoegd, zo was ik toch vrij zeker dat alles goed zou passen.



Het maken van dit jurkje was een fijne ervaring, ik deed het op mijn tempo wanneer ik daar zin in had, want uiteindelijk blijft het een hobby en maakt iets 'moeten' het een pak minder leuk, gelukkig had ik deze keer alles behalve het gevoel dat het moest.



Het zal normaal niet meer voorvallen dat we beide tegelijk onze Genova dragen en op de foto kunnen maar voor deze gelegenheid wou ik toch een foto van ons samen laten nemen.


Reacties

  1. Staat jullie super! Goed gedaan. Voor iemand andere naaien geeft toch wel voldoening hé.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt! Ik vond het toch vooral spannend omdat ik vooral mijn lichaam gewoon ben maar de reactie toen het af was maakt het allemaal de moeite waard!

      Verwijderen
  2. Heel leuk gedaan! Ik naai ook niet graag op bestelling, maar deze twee samen zijn echt wel tof!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt! Weten dat beide jurkjes ook gedragen worden (de mijne wist ik al) is nog het tofste deeltje hieraan.

      Verwijderen

Een reactie posten

Bedankt voor je bezoekje, laat gerust een berichtje achter. Ik lees graag wat jullie over mijn blog en naaisels vinden.

Populaire posts van deze blog

Een stapel gebreide FO's

Het is precies eeuwen geleden dat ik hier nog iets neerschreef maar het leek me wel leuk om deze keer toch nog eens kort iets te schrijven. Voor degene die meer brei-avonturen willen volgen, ga zeker een kijkje nemen op mijn youtube kanaal. Op de foto hierboven zie je wat ik af had voor de laatste aflevering: een Pippin sweater, een Forest walk cowl (de grijze), een cargill cowl (degene met de kleuren die in elkaar overgaan), een paar scrappy stripy socks en een paar 'doodgewone' sokken. Dit is de 'cargill cowl' van de Creabea, ik mocht deze preview breien voor haar. Ik ben heel blij met het eindresultaat maar het patroon zelf vond ik onvoldoende uitgeschreven om de steek zonder filmpje te kunnen volgen. Het ligt vermoedelijk aan mezelf dat ik dit niet zo fijn vind maar ik geef het toch maar mee. Het garen is rico creative melange wonderball, ik heb nog vrij veel over dus wil er ooit nog een bijpassende muts uit maken.  Het paar sokken dat je links op de foto ziet (zond

naaien met restjes: zakdoeken

De meeste onder ons kennen het wel, een uitpuilende restjesbak. Zeker als je zelf geen mini's thuis rondlopen hebt om met deze restjes te kleden (en dan nog veronderstel ik dat je voor kinderen nog andere stofjes koopt dan alleen die restjes). Met een aantal van de soft cactus stofjes die ik voor hemden gebruikt had, heb ik stoffen zakdoeken gemaakt. Vorige winter deed ik dat al een eerste keertje met het restje van dit hemd en deze gaan nog steeds mee. Ik was die op 60°C met de rest van de zakdoeken en ze blijven ok. Uiteraard zijn ze waarschijnlijk de eerste keer een beetje gekrompen, maar het zijn zakdoeken dus dat maakt niet zoveel uit. Dit jaar koos ik voor een restje van dit hemd . Doordat ik de kraag twee keer heb moeten knippen om mijn eigen stommiteiten recht te zetten, was het restje dat nog overschoot te klein om er nog iets deftig mee te maken. Het stofje is ook niet zo gemakkelijk te combineren met andere stofjes, dus ideaal om zakdoeken uit te maken.

Er werd nog eens genaaid!

  Als je de voorbije blogberichten bekijkt dan zou je denken dat ik mijn naaimachine verkocht heb en ingeruild heb voor wat breinaalden. Nu staan nog niet eens al mijn breiprojecten op de blog, maar mijn naaimachine die stond toch ook wel weer naar mij te lachen. Ik was de zin wat kwijt om te naaien, twee jaar met vrij veel thuiswerken maakten dat ik niet zoveel nodig had. En daarnaast verloor ik mij wat in perfectie zoeken door de foute accounts te volgen op social media. Enkele weken zo weinig mogelijk op instagram en facebook later, vond ik beetje bij beetje mijn sewing mojo terug.  De oorzaak van die terugkerende liefde was het maken van verjaardagskroontjes, maar die kan ik jullie nog niet tonen. Direct na de kroontjes nam ik een zak met restjes stof van een handtas bij de hand (ik toon je die zo dadelijk want ik zag net dat die de blog nooit haalde) en maakte ik op het gevoel een variant van de vinktas. Een tas die qua afmetingen gebaseerd is op de restjes die ik nog had en als d