Er was eens een stofje

Oké er was wel al meer eens een stofje, en al zeker in mijn kast. Maar er was dus dit stofje, zonder idee voor een patroontje. Het patroontje riep online 'Thea' maar toen ik het in real life zag vond ik toch dat het meer 'kleedje' riep. 

De Thea verlengen had een optie geweest maar dan had ik niet genoeg stof gehad, andere plannen dus.

Op een vrijdagavond had ik geen zin om een patroontje over te tekenen en begon ik mijn stapel overgetekende patroontjes door te bladeren. Zo kwam ik dit patroontje tegen dat ik al twee keer gebruikte (hier en hier). Ik vond het idee wel tof maar besloot om de halsuitsnijding aan te passen. Bij de vorige stofjes was het niet zo moeilijk om de vorm te laten behouden, maar bij dit soepel stofje leek mij dat toch niet zo simpel.

Ik knipte toen ook onmiddellijk het stofje uit.

Na een vrijdagavond komt er uiteraard een zaterdagochtend. Zo eentje waarop ik veel te vroeg wakker was, waarvoor dank (not) aan de echtgenoot die zijn wekker weer eens vergat af te zetten. Ideaal dus om de extra tijd te gebruiken om het kleedje in elkaar te stikken.

Het voordeel aan een patroontje dat je al eens maakte, is dat je weet dat het zal passen.

Het enige probleem dat ik nog had was dat ik op mijn nieuwe naaimachine nog geen blinderitsvoetje heb. Ik kon mijn oude machine erbij halen maar dat zou mij weer extra opruimwerk kosten, dus besloot ik om mijn plan te trekken met het gewone ritsvoetje en het verzetten van de naald. En jawel hoor, de rits zit erin, blind en al. 

Dus nadat er eens een stofje was, is er nu een kleedje. Eentje dat ik wel heel graag draag en perfect geschikt is om mee te gaan werken.

Ook deze keer op vraag van mijn wederhelft: de versnelde fotoshoot (op dezelfde dag als deze sweater).

stof: Pieke Wieke

patroon: My image